Ter gelegenheid van de gloednieuwe restauraties van Trois Couleurs: Bleu, Blanc en Rouge en La Double Vie De Véronique vertonen we vanaf februari in een klein retrospectief de belangrijkste speelfilms van de Poolse grootmeester Krzysztof Kieslowski.

Julie overleeft een verkeersongeluk waarbij ze haar man Patrice, een gevierd componist, en haar dochtertje verliest. Julie ervaart deze gebeurtenis als een nieuwe scheidslijn in haar leven. Ze rouwt niet, ze wil het geen plek in haar leven geven. In plaats daarvan breekt ze volledig met haar oude leven en verhuist naar Parijs om daar een in haar ogen vrij bestaan te leiden. Maar haar oude leven laat zich niet zomaar afschudden; het verleden dient zich aan in de vorm van een onvoltooide compositie van haar man.

Trois Couleurs: Bleu is meer dan alleen een zinderende film over verdriet; het is ook een verhaal van bevrijding, wanneer Julie probeert het verleden van zich af te schudden nadat ze de waarheid over haar echtgenoot onder ogen ziet. Het is ook een overweldigende zintuiglijke ervaring, prachtig geschoten door cinematograaf Slawomir Idziak en met een buitengewone soundtrack van Zbigniew Preisner.

In dit eerste deel van de drieluik geeft Kieslowski zijn visie op het eerste beginsel van de Franse republiek: vrijheid. Trois Couleurs: Bleu werd toentertijd overladen met internationale filmprijzen, waaronder de Gouden Leeuw op het filmfestival van Venetië. Ook de jonge hoofdrolspeelster Juliette Binoche viel meermaals in de prijzen.

Bijzonderheden

Krzysztof Kieslowski (1941 - 1996) wordt beschouwd als een van de meest invloedrijke regisseurs uit de jaren '80 en '90, wiens veelzijdige oeuvre ook nu nog regisseurs weet te inspireren. Kieslowski wilde “films maken over de meest innerlijke gedachten en emoties van mensen, over datgene wat ze niet aan anderen laten zien”. Afgestudeerd aan de Poolse filmschool in Lodz maakte Kieslowski in de jaren '70 voornamelijk documentaires, waarin hij het dagelijkse leven in een totalitaire staat vastlegde, scherpe observaties die hem regelmatig in aanraking brachten met de censuur. Hij brak internationaal door met de tiendelige filmserie Dekalog, waarin hij de betekenis van de Tien Geboden voor de moderne mens onderzocht. Na de val van de Berlijnse Muur in 1989 stond niets meer in de weg van een internationale carrière: La Double Vie De Véronique (1991) en vooral het op de kleuren van de Franse vlag gebaseerde drieluik Trois Couleurs: Bleu, Blanc en Rouge (1993 - 1994), met in de hoofdrollen de Franse steractrices Irène Jacob, Juliette Binoche en Julie Delpy, zijn Kieslowski’s meest gestileerde films, maar handelen tegelijkertijd over aardse thema’s als liefde, verlies en bedrog, en vonden wereldwijd een publiek.