Geen enkele trein stopt nog op Estación Catorce, in San Luis Potosí, Mexico, hoewel er elke dag goederentreinen voorbij denderen over de spoorlijn. Waarom ook – in het dorp is vrijwel niets te doen, de bevolking is arm en er is nauwelijks werk. De kleine Luis, 7 jaar, woont er met zijn ouders, broertjes, zusje en zijn grootmoeder. Het slaperige dorpje wordt opgeschrikt als op een dag zwarte auto’s naar binnen rijden en de leden van een drugskartel hun pistolen leegschieten. Een welgesteld echtpaar blijft dood liggen.

De vader van de zevenjarige Luis ziet zijn kans schoon en steelt de rode sofa van het vermoorde paar – aan de andere kant van de berg kan hij er namelijk goed geld voor vragen. Wat volgt is het verslag van een barre tocht met de sofa als handelswaar, gezien door de ogen van het jongetje Luis. Zijn onwetendheid en nieuwsgierigheid vormen de leidraad in een vertelling over hedendaags Mexico, de ouder-kind relatie en de vraag in hoeverre een vader die het beste voor zijn kind wil zich bewust is van moreel bedenkelijke handelingen.

Regisseuse Diana Cardozo werkte eerder als journalist en scenarioschrijver. Over de film zegt ze: “Ik legde de focus op de perceptie van het kind en hoe het de wereld leert kennen; in de kindertijd is er nauwelijks besef van verleden en toekomst, en raakt leven in een gewelddadige omgeving genormaliseerd.”

Estación Catorce is een teder portret over de groeipijnen van een jongetje dat vragen begint te stellen bij het gedrag van zijn vader.

Bijzonderheden

De voorstelling van woensdag 26 april wordt ingeleid door Armand Leenaers, kenner van Latijns-Amerika en oud-bestuurslid bij het Latin American Film Festival the Netherlands (LAFF) in Utrecht. 'Mijn eerste kennismaking met Latijns-Amerika dateert van voorjaar 1990 toen ik bij een vriend in Guatemala logeerde. Daar ontdekte ik de beschaving van de Maya's. Ik ben toen ook in Mexico, Honduras en Belize geweest. Later dat jaar vertrok ik voor een reis van 8 maanden door Zuid-Amerika. Van Peru (waar ik Spaans heb geleerd en mijn vrouw heb leren kennen) naar Bolivia, Chili, Argentinië, Paraguay, Brazilië, Venezuela naar Colombia en weer terug naar Lima. Het heeft mijn leven veranderd. Sindsdien kom ik er elke twee tot drie jaar voor bezoek aan familie en vrienden en trips naar alle uithoeken van Peru. In de tussentijd kijk ik graag naar Latijns-Amerikaanse films en lees veel over de geschiedenis van dit fascinerende continent'.