In 2123 is de aarde een verschroeide woestenij zonder enige flora of fauna. Mensen wonen in steden onder beschermende koepels. Omdat er behalve water geen natuurlijke hulpbronnen meer over zijn, zijn mensen zelf de grootste voedingsbron geworden en mogen ze maar 50 jaar oud worden. Dan wordt in hun lichaam een zaadje geïmplanteerd dat in speciale laboratoria in een boom transformeert, die weer voorziet in zuurstof en voedsel voor de bevolking.

De 28-jarige psychiater Stefan en zijn vrouw Nora hebben hun zoontje verloren. Nora kan niet met dit verlies omgaan en vraagt een vrijwillige implantatie aan, terwijl ze pas 32 jaar oud is. Stefan accepteert dit niet en gaat op een avontuurlijke reis om haar ten koste van alles te redden.

Aan White Plastic Sky is acht jaar gewerkt - het is een hybride film geworden tussen live-action en animatie. De regisseurs wilden dat de geanimeerde personages emoties zouden uitdrukken, zoals alleen acteurs die hebben. Daarom is er gewerkt met echte acteurs via de Rotoscope techniek: het hertekenen van acteurs. Deze techniek is vervolgens niet digitaal op de computer gedaan, maar is geheel met de hand getekend door een toegewijd team van animators.

De film is daardoor een zeer gedetailleerde, realistische animatiefilm geworden die de emoties van de acteurs behoudt en tegelijkertijd de warmte van traditioneel handgetekende animatie heeft. White Plastic Sky is een visueel spectaculair verhaal dat de belangrijkste milieukwesties van onze tijd behandelt, evenals tijdloze ethische vragen.

Bijzonderheden
De voorstelling van maandag 20 november is de laatste gelegenheid deze film bij ons te zien.