Boer Bote de Boer uit Tjerkwerd Súdwest-Fryslân kijkt reikhalzend uit naar de komst van de grutto. In heel Friesland laat deze weidevogel zich nauwelijks nog zien, maar bij hem blijft hij komen, in groten getale zelfs. Ook dit jaar is alles gereed voor zijn komst. Het grondwater staat hoog, de plasdrassen zijn aangelegd. En het ouderwetse weidegras zit bomvol kruiden en insecten, precies zoals de grutto’s het graag hebben. Astrid, Bote’s vrouw, gunt haar man zijn vogels. Als ze met zijn tweeën waren, mocht hij van haar zijn gang gaan. Maar ze zijn niet met zijn tweeën, ze hebben vijf kinderen. De oudste zonen willen de boerderij graag in de toekomst overnemen. Maar dan moet er nog wel steeds een boerderij om over te nemen zijn.

Hoe zorg je goed voor de grutto en zorg je er tegelijkertijd voor dat je als boer nog een goede boterham verdient? Dat is de vraag die centraal staat in de documentaire. Bote en Astrid zetten zich al jaren in voor weidevogels. Ze hebben een groot stuk land volledig ingericht voor weidevogels zoals de grutto, kievit en tureluur. Voor zijn inzet ontving hij in 2023 de prijs ‘Gouden Grutto’ van Vogelbescherming Nederland. Maar op land geschikt voor grutto’s kun je minder melk produceren. Voor Bote is dit een bewuste keuze, maar bij het gezin zorgt dit voor de nodige kopzorgen. Er is namelijk nog geen verdienmodel voor ‘vogeltjesland’.

Vogels Kun Je Niet Melken is een fraai, genuanceerd portret van een boerenfamilie die lastige keuzes moet maken.