In het Amsterdam van tussen de Eerste en Tweede Wereldoorlog was één op de tien Amsterdammers Joods. Een van hen was de zeventienjarige Rusha. Toen haar oudere broer Max emigreerde naar Nederlands-Indië, begon Rusha met het schrijven van brieven over haar leven in Amsterdam. Rusha’s brieven vormen de basis van de documentaire Nesjomme, waarin een levendig beeld wordt geschetst van Amsterdam en haar Joodse gemeenschap.

Van trotse diamantbewerkers, sjacherende handelaren en populaire cabaretiers tot ondernemers achter iconen als de Bijenkorf en Tuschinski. Het optimisme na de Eerste Wereldoorlog wordt op de proef gesteld door economische depressie, de opkomst van het fascisme en de Tweede Wereldoorlog. Tegen deze achtergrond groeit Rusha uit van een jong meisje tot een zelfstandige vrouw die haar eigen keuzes moet maken.

Nesjomme is niet alleen een herinnering aan het verloren verleden, maar ook een eerbetoon aan de Joodse ziel van Amsterdam.